Паказ спектакля «Быў у пана верабейка гаварушчы» прайшоў у памяшканні Беларускага Дома ў Варшаве на мінулым тыдні.
З-за вялікай колькасці ахвочых трапіць на спектакль акторы тэатра далі адразу тры прадстаўленні – 4-га, 5-га і 6-га лістапада.
«На жаль, фармат спектакля і мажлівасці Беларускага Дома не дазволілі прыняць усіх жадаючых, але кожны паказ збіраў поўную залу. Спадзяюся, што мы робім гэта не апошні раз, і нашае партнёрства з «Беларускім Свабодным тэатрам” працягнецца», – сказаў сустаршыня «Беларускага Дома» Улад Кобец.
Спектакль «Быў у пана верабейка гаварушчы» зроблены ў нетрадыцыйным фармаце – застолля, у якім гледачы прымаюць непасрэдны ўдзел. Акторы разам з гледачамі ядуць, п’юць, жартуюць, размаўляюць. Размовы плынна перацякаюць ад жыццёвых справаў і адносінаў паміж людзьмі на трагедыі, якія беларускі народ перажыў у 20-м стагоддзі. Для некаторых глядачоў такі фармат стаўся неспадзянкай.
«На мяне спектакль зрабіў нечаканае і вельмі моцнае ўражанне. Я прыйшла на паказ, апранулася адпаведным чынам, а мяне ўсадзілі за стол і сказалі, што мы святкуем дзень народзінаў. Было дзіўна, але я не стала адмаўляцца і ўсё чакала, калі ж пачнецца спектакль. Дзея праходзіла вельмі натуральна, і толькі калі маладыя людзі пачалі распавядаць аб гістарычных падзеях ад першай асобы, стала зразумела, што адбываецца пастаноўка. Я ведала пра гістарычныя падзеі, пра якія ідзе гаворка, але адна справа – гістарычныя падзея, і зусім іншае – лёсы канкрэтных людзей, па якіх яна прайшлася», – распавяла глядачка Таццяна.
Рэпрэсіі, вайна, акупацыя, тэрор, калабарацыянізм, зноўку вайна і зноўку рэпрэсіі, НКВД і гестапа. Жыць, працаваць, нараджаць дзяцей, планаваць сваю будучыню – гэтыя простыя рэчы былі недазваляльнай раскошай для герояў спектакля.
«Неверагодны эфект пагружэння! Нават тыя, хто адразу здагадаўся, што адбываецца пастаноўка, не маглі не прапусціць тое, што адбывалася, праз сябе. Я вельмі добра памятаю сямейныя застоллі – вяселлі, імяніны, пахаванні… Размовы старэйшых заўсёды праходзілі менавіта так – ад нейкіх штодзённых справаў да таго, што людзі перажылі, іх глыбокіх эмацыйных траўмаў, якія дагэтуль баляць. Гэты спектакль як бы паказвае глыбінную і натуральную рэфлексію нашага народа на ненапісаную гісторыю нашай краіны,» – падзялілася ўражаннямі глядачка Вольга.
Павел Гарадніцкі (Віліч)
Сяргей Квачонак (Жэня)
Марыя Бяльковіч (Надзя)
Анастасія Карабліна (Рэгіна)
Андрэй Уразаў (Эдзік)
Аляксей Сапрыкін (Ян)
Юлія Шаўчук (Алёна)